Cobouw: Bouwen zonder contract? Huh?
Onlangs las ik op Cobouw.nl het artikel ‘Bouwcontract op een bierviltje: Nijkerkerbrug gegund.’ Wat is er gaande? Smeden we tegenwoordig samenwerkingsverbanden in de kroeg? Gooien we alle aanbestedingscriteria overboord? Gaan projecten hierdoor sneller van start? Versterkt het de samenwerking en communicatie tussen opdrachtgever en opdrachtnemer? Vol interesse begon ik te lezen.
‘Alle regels zijn overboord gegooid bij de renovatie van de brug’ las ik. En: ‘Er is geen contract.’. Ik schrok. Is de nood om bruggen en tunnels te renoveren zó hoog dat we écht morgen moeten starten om ongelukken te voorkomen? Zo hoog dat alle zorgvuldigheid in aanbestedingstrajecten niet meer nodig is? Dat een zorgvuldig traject met de omgeving niet meer belangrijk is?
‘Aanbesteden zonder regels is gelukt’, staat er ook. Gaat de realisatie net zo soepel? Vermanend sprak ik mezelf toe. Eerst verder lezen, dan pas oordelen. Al snel haal ik opgelucht adem. Rijkswaterstaat wil breken met vechtcontracten, is de stroeve samenwerking met de markt beu. De Nijkerkerbrug is omgedoopt tot pilot voor de Marktvisie. Prijs is niet leidend in deze tender. De beste samenwerkingspartner wèl. Ook de beheerder van de brug en de omgeving zijn betrokken in het proces. Hoera!
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: met samenwerken met je omgeving kun je niet vroeg genoeg beginnen. Hoe eerder je je projectomgeving informeert, betrekt en laat meedenken over goede oplossingen, hoe makkelijker je realisatiefase verloopt. Veel extern, maar ook intern ‘gedoe’ ontstaat door het uitblijven van (goede) communicatie. Veel risico’s worden beheersbaar door goede communicatie, het proces is beter beheersbaar met goede communicatie. Dat heeft een positieve invloed op de planning van je project, en op je budget. Want: minder faalkosten.
Zoek elkaar op
Samen sta je sterk. Niet alleen samen met je omgeving buiten, maar nog veel meer intern. Ook hier geldt: hoe eerder, hoe beter. Hoe beter de samenwerking tussen opdrachtgever en de opdrachtnemer is – hoe meer je op elkaar ingespeeld raakt, hoe beter je elkaar aanvoelt – hoe soepeler het bouwproces verloopt. Datzelfde geldt voor de samenwerking met de architect, constructeur, onderaannemers, adviseurs, bevoegd gezag en ga zo maar door.
Niet het doel staat centraal, maar de weg erheen. Daarom: zoek elkaar op. Verdiep je in elkaar; in elkaars belangen, wensen en behoeften. Handel daarnaar. Begrip en respect over en weer brengen iedereen verder. Onderlinge communicatie volgt vanzelf. Want ook in de wandelgangen en bij de koffieautomaat kun je goede afspraken maken. Die liggen dan weliswaar niet formeel vast, maar worden ze daardoor minder waard?
Bij de koffieautomaat
Ik ben ervan overtuigd dat als je inzet op een informele samenwerking – waarin je sámen strategie, aanpak en realisatie bepaalt – dit de communicatie ten goede komt. Dan zijn formele overleggen (bijna) niet meer nodig, want iedereen heeft alles al gehoofd en afgestemd. Inderdaad, in de wandelgangen. Of bij de koffieautomaat. Dat maakt de realisatie van je project toch een stuk leuker. En dat is goed voor je project, de opdrachtgever en uiteindelijk ook de gebruiker. Daar doen we het toch voor, voor die eindgebruiker? Dat wil overigens niet zeggen dat je helemaal niets vast moet leggen. Zo’n handleiding klinkt wel goed. En zeg nou zelf: functioneer jij beter als jouw werkzaamheden tot op detailniveau worden voorgekauwd en vastgelegd? Ik niet!
Schrok ik dan echt zo van dit artikel in de Cobouw? Nee, helemaal niet. Ik juist een dergelijke aanpak juist toe. Chapeau voor het lef dat Rijkswaterstaat hiermee toont! Ik zal het vervolg van deze brugrenovatie dan ook met interesse volgen en ben erg benieuwd naar de eindconclusie van deze pilot.
Mourik, Besix en Rijkswaterstaat: veel succes en vooral veel plezier! Met zo’n aanpak kan het niet anders dan een feestje worden!
